Review: The On And Ons - Looking Out Of A Mirror (Rogue Records, 2024) (Powerpop)

The On And Ons werd in 2015 te Sydney, Australië opgericht door Glen Morris - sologitaar en zang, Brian Morris - drums en zang en Clyde Bramley - basgitaar  en zang, die samen met John Hoey - keyboards de band vormen.

De band bracht in 2015 hun debuut single "Hard To Say Goodbye" / "You And I" op 7" vinyl uit via Get Hip Recordings en deze werd gevolgd door de albums: "It's The On And Ons Calling" (2015, CD), "Welcome Aboard" (2017, LP en CD), "Menacing Smile" (2020, CD mini album), "Back For More" (2021, CD) en "Let Ya Hair Down!" (2023, CD), die allemaal via Citadel verschenen en op 15 april 2024 bracht Rogue Records hun 7" single "Looking Out Of A Mirror" / "Hey What’s Going On?" uit.

In "Looking Out Of A Mirror" schotelt The On And Ons me een schitterende uptempo melodische powerpop song met een aanstekelijk dansbaar ritme voor, die een hoog meezing gehalte heeft en tempowisselingen  bevat en in "Hey What’s Going On?" krijg ik een uitstekende swingende uptempo rock song te horen, die tot beweging aanzet.

"Looking Out Of A Mirror" van The On And Ons is een lekker in het gehoor klinkende single met 2 dansbare powerpop songs, waar ik erg van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre en de betere pop en rock deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar deze single via de bandcamp link onder de recensie)

Review: The Haven Green - Dreamers In A Dreamless World (Megadodo Records, 2024) (Pop)

The Haven Green uit Ealing, Engeland is het alias van Steve Somerset, die werkte voor de video productie maatschappij Medialab van Kevin Godley & Lol Creme (10CC) en video's maakte voor INXS, Sting, Rush, Thompson Twins, Howard Jones, Band Aid, Fashion Aid en Artists Against Apartheid.

Ook maakte hij 4 albums onder de naam The Shadow Kabinet, vormde hij de band The Blues Ghosts (2012-15), waarmee hij het live album "Bootlegged In Barnes" uitbracht,  produceerde het album "The Wish List", dat de muziek van onder andere Justin Hayward, Stephen Duffy, XTC, Steve Hogarth en anderen bevatte en tevens werkte hij met Dave Gregory aan muziek voor televisie.

In 2021 begon hij nummers te schrijven, die zouden uitmonden in het album "To Whom It May Concern", dat op 22 april 2022 via het Billywitch Records label verscheen als CD, waarop 8 nummers staan, waarbij verder het vermelden waard is, dat zijn alias genoemd is naar het grasveld Haven Green te Ealing, dicht in de buurt waar hij woont en op 24 mei 2024 brengt Megadodo Records zijn album "Dreamers In A Dreamless World" uit als CD.

Het album, dat 12 nummers bevat, start met "Live And Learn", waarin The Haven Green een mooie pop song met een gemiddeld tempo speelt, die lichte psychedelische invloeden bevat en gevolgd wordt door "Tread Carefully", een mooie rustige pop song met een aanstekelijk ritme en "La Belle Dame Sans Merci", een licht psychedelische pop song met een niet al te hoog tempo, dat tempowisselingen bevat.

Daarna volgen "Around The Bend", een lekker in het gehoor klinkende pop song met een gemiddeld tempo en een hoog meezing gehalte, "Golden Rule", een prachtige pop song met een vrij langzaam tempo en een aanstekelijk ritme en "Still Dreaming", een uitstekende pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme.

In "Reach For The Sky" zet The Haven Green me een prima dansbare pop song met een gemiddeld tempo voor, waarbij het moeilijk is om stil te blijven zitten, in "Tell Me Again" krijg ik opnieuw een verrukkelijke pop song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme te horen en in "Time Is In Reverse" hoor ik hem weer een vrij rustige pop song spelen.

Verder volgen "Fallen Angels", een rustige pop song met een aanstekelijk ritme, dat aanzet tot schuifelen, het titel nummer "Dreamers In A Dreamless World", een puike  dromerige pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "The Road To Utopia", een langzame song met een aanstekelijk ritme.

"Dreamers In A Dreamless World" van The Haven Green staat vol mooie pop songs met hoofdzakelijk gemiddelde tempo's en aanstekelijke ritmes en ik raad liefhebbers van de betere pop deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar een gedeelte van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Sooma - Drü (Gluttony Records, 2024) (Rock)

Sooma uit Zurich, Zwitserland werd in 2014 opgericht door Yannick Consaël - zang en sologitaar en Fidel Aeberli - drums.

Het duo maakte in de winter van 2014 een demo met basgitarist Marc Bouffé (van het Zwitserse noise trio Hathors) net voordat basgitarist Stefan Jocic bij dit duo kwam.

Op 4 december 2016 verscheen hun digitale debuut nummer "Violet Violence", waarna de band in 2017 de studio inging om hun debuut album "Sooma" op te nemen, dat 30 maart 2018 in een beperkte oplage op 180 gram vinyl en als digitale download werd uitgebracht en in 2018 veranderde het duo weer van basgitarist en kwam Victor Rassov bij de band.

Daarna verschenen: "Alive" (digitaal nummer, 11 oktober 2019), "Break It" (digitaal nummer, 29 november 2019), "Recca" (digitaal nummer, 17 januari 2020), "It's All About To Change" (LP via Radicalis en digitale download, 14 februari 2020), "2020 (Live)" (digitale EP, 21 mei 2021) en "Vouloir Danser" (digitaal nummer, 8 februari 2024).

Op hun derde album "Drü", dat op 3 mei 2014 via Gluttony Records als LP in een beperkte oplage en als digitale download verschijnt en 10 nummers bevat, speelt Luc Boyer de basgitaar.

Het album start met "D'Être Là", waarin Sooma een uitstekende rock song speelt, die new wave invloeden bevat en een gemiddeld tempo met een aanstekelijk ritme heeft, dat tot dansen aanzet en dit nummer wordt gevolgd door "Vouloir Danser", een geweldige swingende song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme en "Sale", een puike uptempo rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme.

Daarna volgen "Mâchefer", een fantastische swingende uptempo song met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte, "Merle", een uptempo rock song met een aanstekelijk ritme, waarbij stil zitten geen optie is en "Le Vent", een prima uptempo nummer met een licht hypnotiserend terugkerend ritme.

In "Le Noce" zet Sooma me nogmaals een uptempo song met een terugkerend ritme voor en in "L'Hiver Dure" krijg ik een swingend uptempo nummer met een terugkerend ritme en een hoog meezing gehalte te horen, waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten.

Verder volgen "Tout Le Sable", opnieuw zo'n swingende uptempo song met een terugkerend ritme en "Damage", dat met experimentele noise begint, om anderhalve minuut later over te gaan in een een heftige song met een gemiddeld tempo, lichte new wave invloeden en een terugkerend ritme en te eindigen zoals het nummer begonnen is.

"Drü" van Sooma is een goede plaat met heerlijke energieke rock muziek, die over het algemeen in een hoog tempo wordt gespeeld en ik raad elke liefhebber van de betere rock dan ook aan eens naar deze schijf te gaan luisteren.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: Vestindien - Verdande (Dark Essence Records, 2024) (Hardrock)

Vestindien uit Bergen, Noorwegen, werd in 2009 opgericht en bestaat tegenwoordig uit: Torjus Slettsnok Raknes - zang, Simen Waller Sköien - sologitaar, Karl Johan "Joakim" Johannesen - drums en Pâl Erik Veseth - basgitaar.

De band bracht op 6 februari 2012 hun debuut 7" 33 toeren EP "We Are The Lords Of Hellfire, And We Bring You...Fire" via Nakkeskudd Plater uit en tevens verscheen het nummer "Midnight Conoe" van de EP als digitale download, waarna het enkele jaren stil werd rond de band.

Op 12 februari 2021 verscheen hun album "Null", waarop 7 nummers staan, via Dark Essence Records als LP in een beperkte oplage op goud/zwart vinyl, als CD en als digitale download en deze wordt op 10 mei 2020 gevolgd door het album "Verdane", dat eveneens via Dark Essence Records verschijnt en als LP op zwart vinyl wordt geperst en vooraf is gegaan door de digitale singles "Forbi Stillheten" en "Etter Ilden".

Het album, dat 8 nummers bevat, start met "Humus", waarin Vestindien een fantastische progressieve rock song met een aanstekelijk ritme en lichte duistere invloeden ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Evig Lys", een stevige mix van een progressieve en een hardrock song met een terugkerend ritme en een gemiddeld tempo.

Daarna volgen "Etter Ilden", een heerlijke hardrock song met lichte melodische invloeden en een gemiddeld tempo en "I En Hule Under Berget", een uptempo progressieve hardrock song met een aanstekelijk dansbaar ritme.

In "Alt Vårt" laat Vestindien me genieten van een verrukkelijke rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk terugkerend ritme en in "Forbi Stillheten" zet de band me opnieuw zo'n uitstekende rock song met een terugkerend dansbaar ritme en een gemiddeld tempo voor.

Verder volgen de titel song "Verdande", een geweldige stevige hardrock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk ritme en "Innover", een swingende uptempo rock song, waarbij stil zitten geen optie is.

"Verdande" van Vestindien is een swingende hardrock plaat, die lekker in het gehoor klinkende nummers bevat, waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad elke liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

Review: No Man's Valley - Chrononaut Cocktailbar / Flight Of The Sloths (Tonzonen Records, 2024) (Progressieve Rock)

No Man's Valley uit Horst, Nederland, werd in 2011 opgericht en bestaat uit: Jasper Hesselink - zang, Christian Keijsers - sologitaar en achtergrondzang, Rob Perree - basgitaar en achtergrondzang, Ruud Van Den Munckhof - keyboards en achtergrondzang en Dinand Claessens - drums en achtergrondzang.

De band bracht op 18 maart 2012 hun debuut EP "Mirror Image", waar 6 nummers op staan, als digitale download uit en deze werd op 23 maart 2014 gevolgd door de digitale download EP "And Four Other Songs" (4 nummers), die beide op CD via Chrononaut Records verschenen.

Vervolgens verschenen de digitale single "The Wolves Are Coming" (3 oktober 2014), het digitale nummer "Kill the Bees - Radio Edit" (10 juni 2016) en hun debuut album, "Time Travel", dat 10 juli 2016 door Nasoni Records als LP werd uitgebracht, als CD via Chrononaut Records en als digitale download.

Na het uitbrengen van hun debuut album "Time Travel" deed No Man's Valley een tournee door Europa en stond op het podium met bands als The Stranglers (Engeland), Naxatras (Griekenland), Buddha Sentenza (Duitsland), Giobia (Italië), Arbouretum (Amerika), Donnerwetter (Nederland) en The Sore Losers (België) en speelde in 2018 op het bekende Freak Valley Festival in Duitsland.

Daarna verschenen de digitale nummers "Lies" (12 oktober 2018) en "Eyeball" (7 maart 2019) en op 22 maart bracht Tonzonen Records hun album "Outside The Dream" als LP, als CD en als digitale download uit.

Vervolgens verschenen: "Chrononaut Cocktailbar" (single, 23 februari 2024), "Love" (single, 8 maart 2024) en "Flight Of The Sloths" (single, 29 maart 2024) en op 19 april brengt Tonzonen Records hun album "Chrononaut Cocktailbar" / "Flight Of The Sloths" uit als LP, waarna op 10 mei 2024 de single "Seeing Things" volgt.

Het album begint met het titel nummer "Chrononaut Cocktailbar", waarin No Man's Valley een kort progressief nummer met een langzaam tempo en een terugkerend ritme speelt, dat theater invloeden heeft en gevolgd wordt door "Love", een uitstekende rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Creepoid Blues", een traag progressief nummer met invloeden van de muziek van The Doors en een aanstekelijk ritme.

Daarna volgen "Seeing Things", een prachtige langzame song met overeenkomsten van de muziek van Deleyaman, "Shapeshifter", een heerlijke progressieve rock song met een gemiddeld tempo en een aanstekelijk dansbaar ritme en "Orange Juice", een schitterende rock song met een aanstekelijk terugkerend ritme en een gemiddeld tempo, die tot beweging aanzet.

In het titel nummer "Flight Of The Sloths" laat No Man's Valley me iets meer dan 18 minuten genieten van een fantastische langzame song met een terugkerend ritme, lichte surf invloeden, die na 12 minuten tijdelijk iets meer tempo krijgt en gaat swingen, om kort voor het einde van het nummer terug langzaam te worden,(luister naar dit nummer via de bandcamp link onder de recensie)

"Chrononaut Cocktailbar" / "Flight Of The Sloths" van No Man's Valley is een puike plaat met uitstekende progressieve rock waar ik van begin tot einde van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook van harte aan.

Review: Lethe - Alienation (Dark Essence Records, 2024) (Dark Pop)

Lethe uit Zwitserland en Noorwegen werd in 2012 opgericht en bestaat uit Anna Murphy (Cellar Darling, ex-Eluveitie) - zang en programmering en Tor-Helge Skei (Manes, Manii etc.) - solo- en basgitaar, synthesizer en programmering

Het duo bracht hun digitale debuut single "Come Look At The Darkness With Me" op 4 november 2013 via Debemur Morti Productionsuit en deze werd gevolgd door "When Dreams Become Nightmares" (17 januari 2014, digitale download via Debemur Morti Productions), "Forever" (9 juli 2015, digitaal nummer via Debemur Morti Productions), "The First Corpse On The Moon" (24 februari 2017, CD en digitale download via My Kingdom Music) en "Gamma" (30 oktober 2020, 7" in een beperkte oplage van 50 stuks en digitale single via Aftermath Music).

Op 26 april 2024 verschijnt hun album "Alienation", dat 8 nummers bevat, via Dark Essence Records als LP op paars vinyl, als CD en als digitale download.

Het album begint met "Anhedonia", waarin Lethe een uitstekend zwaar duister klinkend nummer speelt, dat een niet al te hoog tempo heeft, een terugkerend ritme en lichte dance invloeden bevat en gevolgd wordt door "Brighter", een dark pop nummer met een gemiddeld tempo, lichte jazz en dance invloeden en een dansbaar ritme en "When It’s Over", een prima dark pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend dansbaar ritme.

Daarna volgen "Éternel", een verrukkelijk symfonisch dark pop nummer met een aanstekelijk terugkerend ritme, jaren 80 invloeden en een gemiddeld tempo, "Crossroads", een puike song met een gemiddeld tempo en een dansbaar terugkerend ritme en "Sedator", een fantastische song met invloeden van drum 'n bass, elektro en dark pop, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en na korte tijd meer snelheid krijgt en gaat swingen.

In "Erosion" zet Lethe me schitterende pop song met een aanstekelijk ritme voor en in "Worm" krijg ik een geweldige dark pop song met een gemiddeld tempo en een terugkerend ritme te horen, die lichte hip-hop en dance invloeden herbergt. 

"Alienation" van Lethe bevat 8 lekker in het gehoor klinkende dark pop nummers, waar ik enorm van genoten heb en ik raad iedere liefhebber van dit genre deze schijf dan ook zeer aan.(luister naar 2 nummers van dit album via de bandcamp link onder de recensie)

 

Review: Child - Soul Murder (Heavy Psych Sounds, 2024) (Bluesrock)

Child uit Melbourne, Australië bestaat tegenwoordig uit: Michael Lowe - drums, Rhys Kelly - basgitaar en Mathias Northway - zang en sologitaar.

De band bracht op 19 februari 2014 hun debuut album "Child" uit op LP via Kozmik Artifactz Records, die gevolgd werd door "Blueside" (2 december 2016, LP en CD via Kozmik Artifactz Records), "I" (14 maart 2018, 12" EP via Kozmik Artifactz Records) en op 28 februari 2023 bracht de band hun album "Soul Murder" als digitale download in eigen beheer uit.

Op 26 april 2024 verschijnen de heruitgaven van "Child" en "Blueside" via Heavy Psych Sounds als LP in een zeer beperkte oplage van 10 stuks op zwart vinyl, als LP in een beperkte oplage van 100 stuks op transparant blauw met rood zwart gespetterd vinyl, als LP in een beperkte oplage van 400 stuks op bloed rood vinyl, als LP op zwart vinyl, als digipack CD en als digitale download en op 3 mei 2024 volgen de heruitgaven van "I", plus het album "Soul Murder" in dezelfde formaten.

Het album "Soul Murder", dat 7 nummers bevat, start met "Free And Humble", waarin Child een uitstekende progressieve bluesrock song met een gemiddeld tempo ten gehore brengt, die gevolgd wordt door "Trouble With A Capital "T"", een geweldige bluesrock song, die in een gemiddeld tempo gespeeld wordt en een aanstekelijk ritme heeft.

Daarna volgen "Standing On My Tail", een langzame bluesrock song, die bij tijd en wijle vrij heftig klinkt en "Feels Like Hell", een lekker in het gehoor klinkende song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.

In het titel nummer "Soul Murder" zet Child me een heerlijke langzame bluesrock song voor, die na korte tijd meer snelheid krijgt en het tempo gemiddeld te noemen is en in "Moment In Time" krijg ik een traag startende song te horen, die halverwege meer snelheid krijgt en tegen het einde psychedelisch wordt.

Verder volgt "Coming Up Trumps", een verrukkelijke bluesrock song met een niet al te hoog tempo en een aanstekelijk ritme.

"Soul Murder" van Child is een puike bluesrock plaat met lekker in het gehoor klinkende nummers, die ik elke liefhebber van dit genre kan aanraden.(luister naar dit album via de bandcamp link onder de recensie)